Διαβάστε την ανοιχτή επιστολή προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη με διάχυτο το αίσθημα της απογοήτευσης και της απορίας
Γροθιά στο στομάχι είναι η επιστολή που έχει φτάσει ήδη στα χέρια του Οικουμενικού Πατριάρχη από χτες 29 Ιανουαρίου(11) με αφορμή την πολύκροτη υπόθεση που εδώ και μήνες συγκλονίζει την Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα των ΗΠΑ με το σκανδάλου Παϊσίου. Του Αρχιερέα( ο οποιος με απόφαση της Πατριαρχικής Συνόδου της 2ας Δεκεμβρίου 2010 έχει τεθεί σε αργία) του Οικουμενικού Πατριαρχείου, πρώην Ηγουμένου της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής της Αγ. Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στην Αστόρια της Νέας Υόρκης κ. Παϊσίου. Τον Μητροπολίτη-ο οποίος ακόμα δεν έχει καθαιρεθεί- επώνυμα και ενυπόγραφα με 10αδες αποδεικτικά στοιχεία έχει καταγγελθεί για: κατ επάγγελμμα, κατά σύστημα και κατά συρροή από το 1977 μέχρι και το 2010 για πολλαπλές υποθέσεις παιδεραστίας, σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης ανήλικων ατόμων αλλά και ομαδικά όργια εντός της Μονής. …Πρόκειται για μια επιστολή και την κραυγή διαμαρτυρίας και ανοιχτή καταγγελία μιας νεαρής που μεγάλωσε και ανατράφηκε μέσα στην Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου στην Αστόρια της Νέας Υόρκης. Μια κοπέλα που γεννήθηκε και σπούδασε στην Αμερική. Γόνος δεύτερης γενιάς! Ελληνίδα Ορθόδοξη. Με πίστη και ζήλο προς την Εκκλησία. Και τα αναφέρω αυτά μετά λόγω γνώσεως και επιγνώσεως ακριβώς γιατί την γνώρισα όλο αυτό το διάστημα που είναι σε εξέλιξη το ρεπορτάζ της πιο βρόμικης και ανήθικης ιστορίας στην Ελληνική Κοινότητα των ΗΠΑ την οποία αρχίσαμε να ξετυλίγουμε από τις 28 Οκτωβρίου 2010. Σήμερα έχουν περάσει τρείς μήνες και η υπόθεση μοιάζει να έχει βαλτώσει… Να έχει ταλματωθεί από επιτροπές σε επιτροπες… Τρόπος δηλαδή, όπως ορθώς λένε οι Πιστοί και ο Λαός, όταν θέλουν να καλύψουν και συγκαλύψουν μια υπόθεση ή ένα σκάνδαλο αρχίζουν και φτιάχνουν επιτροπές… Πριν παραθέσουμε το όντως συκλονιστικό κείμενο της επιστολής προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, αλλά και προς σύσσωμη την παγκόσμια κοινότητα της Ορθοδοξίας ανά τον κόσμο και κυρίως την ηγεσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας προς την οποία απευθύνεται, θα σας παραθέσουμε τα συγκεκριμένα περιστατικά και πως ακριβώς έφατσε αυτή η επιστολή καταγγελία στα χέρια μας και εν συνεχεία προς τον ίδιο τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο.
Στις 26 Ιανουαρίου 2011, κατά την διάρκεια επαφής και επικοινωνίας με ορισμένα εν ενεργεία μέλη και ιστορικα, και μάλιστα εκ των ιδρυτικών μελών και στελέχη της Αγίας Ειρήνης που αγωνιούν για το μέλλον της κοινότητας και του έργου που έχουν δημιουργήσει σε μια από τις πολλαπλές συναντήσεις με μια από τις πηγές μας -από όλες τις πλευρές που εμπλέκονται στην υπόθεση της Αγ. Ειρήνης και το σκάνδαλο του Παϊσίου- για τις ανάγκες του ρεπορτάζ και την παρακολούθση εξελίξεων, πάνω στο άνευ ιστορικού προηγουμένου για ολόκληρη την Ορθόδοξη Εκκλησία, την Ελληνική Κοινότητα των ΗΠΑ και ειδικά για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την σκληρή πραγματικότητα. Αυτήν που μοιάζει όλοι να έχουν ξεχάσει. Αληθωρίζουν και δεν ασχολούνται με τα θύματα! τους Ανθρώπους που υπέστησαν όσα υπέστησαν από αυτόν αρρωστημένο άνθρωπο… Στην συνάντηση αυτή με μια νεαρή κοπέλα, σπουδάζει ψυχολογία που είναι γεννημένη και μεγαλωμένη μέσα στην Κοινότητα της Αγίας Ειρήνης στην Αστόρια της Νέας Υόρκη. Μας παρακολοθούσε βουβή. Αμίλητη. Η θλίψη και τα δάκρυα κάποια στιγμή άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της. “Κύριε Δημοσιογράφε -μου λέει- μπορώ να σας πω κάτι; -Παρακαλώ της λέω; “Γράψατε και αποκαλύψατε τόσα πολλά. Βγάλατε θύματα και μίλησαν. Τα στείλατε στο Πατριαρχείο όπως διαβάζω και είμαι σε θέση να γνωρίζω. Μιλάτε με το Πατριαρχείο. Μιλάτε με τους Παπαδές και τους Επισκόπους. Γράψατε ολόκληρο βιβλίο με όλα αυτά! Τι έχει γίνει; Μπορείτε να μου πείτε; Είστε εδώ τόση ώρα και ακούτε όλους αυτούς τους ανθρώπους αλλά κανέναν μέχρι σήμερα δεν άκουσα να ενδιαφέρετε για την τύχη των θυμάτων. Κανένας σας δε μιλά για όλα αυτά που έγιναν. σας νοιάζουν τα πολιτικά(σ.σ εννοεί τα διοικητικά, το χρήματα, κτλ). Ασχολείστε όλοια σας -και εσείς μαζί- μόνο με τα πολιτικά της Αγίας Ειρήνης… αλλά κανείς σας δεν μιλά στον Πατριάρχη για αυτά τα παιδιά που σήμερα μεγάλοι άνθρωποι έχουν σχεδόν καταστραφεί…”
Την άκουγα βουβός. Αμίλητος. Έσκυψα το κεφάλι… Τα λόγια της επί μια και πλέον ώρα γροθιά στο στομάχι όλων μας. Λεπίδι που κόβει. Επί μια ώρα μου φώναζε με οργή και μάτια της με την φωνή να σπάει, κάθε τόσο, γέμιζαν δάκρυα. Σταμάγε. Έπαιρνε ανάσα και όλοι γύρω μας, συγγενείς, φίλοι και ηγετικά στελέχη της Αγίας Ειρήνης είχαν βουβαθεί… Ουδείς μίλαγε. Ουδείς τόλμησε να την διακόψει… Δεν μιλούσα. Το μόνο που έκανα ήταν ένα νεύμα με το κεφάλι μου λέγοντας της -για να την αφήσω να ξεσπάσει – να συνεχίσει… “τι κάνει ο Πατριάρχης σας; Τον φέραμε εδώ. Τον αγκαλιάσαμε. Τον αγαπήσαμε. Τον στηρίξαμε ως νέα κοινότητα που ήθελε να είναι στο Πατριαρχείο. Μας έπεισαν ότι πρέπει να αλλάξουμε τις συνήθειες μας(σ.σ εννοεί για την επιστροφή στο νέο ημερολογίο). Μας έκαναν να αγαπήσουμε το Πατριαρχείο-γιατί ο Παϊσιος στην πραγματικότητα όλοι εμείς που ζούσαμε, και εργαζόμαστε από κοντά μέσα στην κοινότητα και προσφέραμε τις ώρες και τον χρόνο μας, ξέραμε ότι στην πραγματικότητα δεν το ήθελε το Πατριαρχείο- και σήμερα ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ποιο είναι το πρόβλημα και δεν κάνει το Πατριαρχείο και ο Πατριάρχης αυτό που λένε οι νόμοι(σ.σ εννοεί τους Ιερούς κανόνες) της Εκκλησίας; μαζεύτηκαν τόσες φορές εκεί κάτω στην Κωνσταντινούπολη από τον Οκτώβριο μέχρι σήμερα. Λόγια! Μόνο λόγια και αποφάσεις που σε εμάς τους νέους αλλά και στους γονείς μας προκαλούν αηδία. Ντροπή γιατί πιστεύαμε στο Πατριαρχείο! Όταν ήρθε η Εξαρχεία ξέραμε ότι το Πατριαρχείο κάνει το σωστό. Δεν θα μας προδώσει. Μιλήσαμε στην Εξαρχεία Πήγανε τα θύματα. Πήγανε όλοι με πίστη και ελπίδα ότι δεν θα καλύψει το Πατριαρχείο τόσο φτικτά εγκλήματα! Τους εμπιστεύτηκαν. Και όμως! Οι μήνες περνάνε και το Πατριαρχείο τι κάνει; ΤΙΠΟΤΑ!” αυτά και πολλά άλλα μου έλεγε για μια ώρα ενώπιον τόσων ανθρώπων… Στεκόμουν βουβός…
-“Μπορείς αυτά που λες να τα πεις και στο κασσετόφωνο”; Της είπα.
-Μπορώ και θα το κάνω όποτε θέλετε….” μου απάντησε.Σκέφτηκα αρκετά. Είδα τα μάτια όλων γύρω να παίζουν…..Τα νοήματα των γονέων και τα βλέμματα που αντάλλασαν μπροστά μου οι φίλοι και συνεργάτες της έδειχναν πολλά…Ηταν φανερό ότι θα της έλαγαν να μη μπλέξει ως συνήθως… Να καταπνίζει τα συναισθήματα και την οργή της! Την κοιτούσαν οι δικοί της… “Ναι γιατί να μη μιλήσω; Τι έχω να φοβηθώ;” Έλεγε σε όσους την κοιτούσαν… Σκέφτηκα και προκειμένου να μην την φέρω σε δύσκολη θέση, με όσα θα συνεπάγονταν αν έβγαινε και μιλούσε με το όνομα της, της αντιπρότεινα. Γράψε ένα γράμμα και έχεις το λόγο μου θα το δώσω στον Πατριάρχη αμέσως. Και αυτό έκανα.
– Και για τους άλλους το έκανες… έστειλες τα γράματα, τις καταγγελίες, Έγινε τίποτα; Τα θάψανε. τα καλύψανε. ΄Όχι θέλω να τα πω…
-Γράψε μια επιστολή σα να έχεις μπροστά σου τον Πατριάρχη και έχεις τον λόγο μου πρώτα θα του την στείλω και μετά θα την δημοσιεύσω
-Οκ. Ελάτε να την πάρετε σε λίγες ώρες… Έτσι και έγινε. Πήγα την μεθεπομένη και παρέλαβα την επιστολή σε ένα USB. Δεν θέλουμε να σας πούμε τίποτα άλλο πέρα από τα πραγματικά γεγονότα. Το κείμενο της Επιστολής της νεαρής προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και προς όλους τους Μητροπολίτες, την Πατριαρχική Σύνοδο, αλλά και Ολόκληρη την Ορθόδοξη Εκκλησία είναι εύγλωτο. Το παραθέτουμε χωρίς περαιτέρω σχόλια και αναλύσεις. Πρόκειται για ένα κείμενο γροθιά στο στομάχι! Μια επιστολή κραυγή αγωνίας προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο οποίο ήδη έχουμε αποστείλει αυτή την επιστολή με την επισήμανση να διαβαστεί και ενώπιον της Πατριαρχικής Συνόδου αλλά και με την ειδική σύσταση να διαβιβαστεί προς την Κανονική Επιτροπή που εδώ και ημέρες πολλές μελετά το όλο σκάνδαλο και την υπόθεση της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου..ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο σε μετάφραση και ελεύθερη απόδοση (με την άδεια της συντάκτριας της επιστολής αφού έτσι και αλλιώς μας τα είχε ήδη προειπεί face t face νωρίτερα) καθώς και το πρωτότυπο στα αγγλικά κείμενο όπως ένιωθε και όπως τα έβγαζε από μέσα της…
Νέα Υόρκη, Ιανουάριος 28, 2011
Παναγιότατε,
Η επιστολή αυτή απευθύνεται στην παγκόσμια ορθόδοξη κοινότητα και προσωπικά στον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, αναφορικά με την υπόθεση του κ. «Παϊσίου» Λουλουργά (αρνούμαι να τον αναγνωρίσω ή να αναφέρομαι σ’ αυτόν ως πνευματικό άνθρωπο).
Πρώτα από όλα θα ήθελα να κάνω σαφές ότι δεν είμαι αναμεμειγμένη σε όλα που γίνονται στην Εκκλησία της Αγίας Ειρήνης (διοίκηση, χρήμα, παπάδες κλπ) και όλα αυτά θέλω να πιστεύω δεν έχουν καμία σχέση με την πίστη! Ούτε με την Εκκλησία! Ούτε με τον Χριστό! Δεν είμαι θύμα του Παϊσίου, αλλά και ούτε μιλώ εκ μέρους κάποιου από τα θύματά του. Πιστεύω σε εκείνο τον Θεό που νιώθει εξοργισμένος με όλα αυτά που συνέβησαν τόσο κοντά μου σχεδόν μέσα στο σπίτι μου αφού έτσι ένιωθα για την Εκκλησία αυτή. Την ένιωθα ως δικό μου σπίτι! Γιατί από αυτά που αντιλαμβάνομαι σήμερα, δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να ήμουν και εγώ ένα από τα θύματά του Παϊσίου…
Επέλεξα να μην αποκαλύψω δημόσια το όνομά μου για χάρη της οικογένειάς μου, αλλά και για μένα την ίδια. Ωστόσο, μιλώ με την ελπίδα να πέσει φως σε κάτι που είναι πραγματικά σημαντικό σε αυτή την υπόθεση, καθώς και με την ελπίδα ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα αναλάβει την ευθύνη να τιμωρήσει αυτόν τον άνθρωπο για τις ενέργειές του(τις σεξουαλικές διαστροφές και τα εγκλήματα του κατά αθώων υπάρξεων).
Βαφτίστηκα στην Αγία Ειρήνη από τον Παΐσιο. Μεγάλωσα πραγματικά μέσα στην Εκκλησία. Κάθε Κυριακή, πήγαινα στο απογευματινό Ελληνικό σχολείο και στο κατηχητικό. Αισθανόμουν τόσο περήφανη που αποτελούσα κομμάτι αυτού του θαυμάσιου, ιερού χώρου του Θεού. Σε κάποιο σημείο της εφηβείας μου, το ένστικτό μου δεν μού έλεγε κάτι καλό και μου φαινόταν ότι ο Παΐσιος ήταν ο «πρωταγωνιστής» των αρνητικών συναισθημάτων που συσσωρεύονταν μέσα μου. Είχα ακούσει για φήμες που αφορούσαν σεξουαλικές πράξεις που εμπλεκόταν ο Παΐσιος αλλά δεν ήθελα να τα πιστέψω.. Άκουγα επίσης και άλλες «αστείες» ιστορίες που αφορούσαν τα χρήματα της Εκκλησίας. Αυτός ο άνθρωπος, επειδή τον έζησα και μπορώ να κρίνω, είναι τόσο θεατρίνος! Πάντα κλαίει – και κλαίει στην πραγματικότητα – παραπονούμενος πότε «ότι δεν έχουμε λεφτά για το Πάσχα», ή ότι «δεν έχουμε χρήματα για το ετήσιο φεστιβάλ μας» κλπ. Τότε, και πάει καιρός από τότε κατάλαβα ότι –δυστυχώς- ακόμα και οι Εκκλησίες είναι απλά μια κερδοφόρα επιχείρηση. Όπως αποδείχτηκε, το ένστικτό μου είχε δίκιο. Από τότε δεν πάω πολύ στην Εκκλησία, αλλά ποτέ δεν έπαψα να πιστεύω στον Θεό.
Ως νέος άνθρωπος, στην ηλικία των 20, σπουδάζω ψυχολογία και γνωρίζω πολύ καλά τι σημαίνει να είναι κάποιος θύμα σεξουαλικής κακοποίησης. Νιώθω αηδιασμένη από το γεγονός ότι είχαμε έναν σεξουαλικά διεστραμμένο στην κοινότητά μας, τον οποίο θαυμάζαμε και τον θεωρούσαμε ηγέτη. Ο Παΐσιος διαθέτει μια επικίνδυνη ικανότητα στα χέρια του. Την ικανότητα να χειραγωγεί.
Γοήτευε την κοινότητά μας με τις ενδιαφέρουσες ομιλίες και τα κηρύγματά του, και δυστυχώς, τώρα από όσα έχουμε φτάσει να γνωρίζουμε, (χρησιμοποιούσε) και έκανε χρήση αλλά και κατάχρηση της εξουσίας που ασκούσε επιρροή πάνω μας, αλλά και της θέσης του στην κοινότητα για προσωπικά οφέλη και προκειμένου να ικανοποιεί αρρωστημένες ορέξεις και φαντασιώσεις του!
Ξεγέλασε και πρόδωσε την κοινότητά μας, χειραγώγησε και κακοποίησε μικρά, αθώα παιδιά. Ο Παΐσιος ήταν πολύ προσεκτικός στην επιλογή των θυμάτων του. Ήταν παιδιά, έφηβοι, ακόμη και ενήλικες, ανίσχυροι και αδύναμοι να ξεφύγουν από τα κόλπα του νου.
Ήξερε πολύ καλά ποιους θα μπορούσε εύκολα να χειριστεί και να ελέγξει. Και εκείνοι που προσπάθησαν να μιλήσουν, τους έκλεισαν το στόμα! Σήμερα δυστυχώς εξακολουθούν να τους κλείνουν το στόμα! Λόγω δυσπιστίας και από έλλειψη υποστήριξης, εμπιστοσύνης από την κοινότητά τους και προς το Πατριαρχείο. Αυτή είναι η αλήθεια!
Ντρέπομαι υπερβολικά και νιώθω οργή που ο δικός μας ο Πατριάρχης δεν έχει ακόμα πάρει την σωστή απόφαση εναντίον του Παϊσίου. Γνωρίζουμε όλοι ότι όταν στάλθηκε η Εξαρχία στην Αστόρια να ερευνήσει την υπόθεση, πολλά από τα θύματα του Παϊσίου έκαναν καταγγελίες επώνυμα εναντίον του για σεξουαλική κακοποίηση. Με άλλα λόγια γνωρίζουμε όλοι, ότι ξέρετε-εσείς εκεί στο Πατριαρχείο- εδώ και λίγο καιρό τα όσα έχουν γίνει. Καταλαβαίνω ότι όλα όσα έχουν συμβεί ενέχουν μέσα τους το στοιχείο της πολιτική και των συνεπειών αυτής της κατάστασης. Επίσης καταλαβαίνω ότι τίποτε δεν είναι εύκολο να το διαχειριστεί κάποιος. Αλλά θέτω ένα ερώτημα στον εαυτό μου και σε όλους –και σε Εσάς Παναγιότατε- που σήμερα διαβάζετε αυτή την επιστολή μου: Πού υπάρχει η διαχωριστική γραμμή μεταξύ σωστού ή λάθους; και ποιος είναι αυτός που την τραβάει; Η μόνη απάντησή μου είναι η εξής: ο Θεός.
Από την δική μου οπτική, ως εξωτερικός παρατηρητής την μόνη κίνηση ή ενδιαφέρον που είδα(σ.σ. μέχρι σήμερα) να επιδεικνύει ο Πατριάρχης είχε σχέση με τα πολιτικά(διοίκηση, συγκάλυψη, χρήμα κτλ), πράγμα που είναι ασήμαντο εν συγκρίσει με το γεγονός ότι ο Παΐσιος είναι σεξουαλικά διεστραμμένος στην φύση του, είτε θέλουμε να το πιστέψουμε, είτε όχι! Δεν με ενδιαφέρει τι συμβαίνει στην διοίκηση της Εκκλησίας! Δεν με ενδιαφέρει το πώς θα βρεθεί τρόπος να καλυφθεί στο τέλος το σκάνδαλο! Τίποτε από όλα αυτά δεν έχει σημασία, αφού στο τέλος ο Παΐσιος θα συνεχίσει να είναι ένας σεξουαλικά διεστραμμένος άνθρωπος χωρίς μετάνοια!
Και τώρα Σας ρωτώ Παναγιότατε αλλά και όλοι εσείς που με διαβάζετε: αν ήσουν εσύ που σε βίαζε; Ή ακόμα χειρότερα αν ήταν ο γιος ή η κόρη σου που έπαιρνε να το βιάσει στον τρίτο όροφο του Μοναστηριού; Πώς θα αισθανόσουν; Θα ήθελες να ακουστεί σε όλο τον κόσμο ότι έπεσες θύμα των αρρωστημένων σεξουαλικών φαντασιώσεων του Επισκόπου της Εκκλησίας σου;
Αισθανόμενος ανίσχυρος να κάνεις οτιδήποτε, αφήνοντας το απλά να συμβεί;
Πού είναι η συμπόνια και η συμπαράσταση(της Εκκλησίας και του Πατριαρχείου) για αυτούς τους δύστυχους ανθρώπους που κουβαλάνε την ντροπή του Παϊσίου μέσα τους κάθε ώρα και κάθε στιγμή!
Βάλε τον εαυτό σου στην θέση των θυμάτων. Φαντάσου αυτό το τέρας, αυτή την κακή σκιά να σε ακολουθεί παντού! Φαντάσου να μην μπορείς ποτέ να ενταχθείς κοινωνικά ή να μην μπορείς να αγαπήσεις ή να συνδεθείς με κάποιο άλλο άτομο σε οποιοδήποτε επίπεδο! Φαντάσου να μην μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν άνθρωπο γύρω σου! Έτσι ζουν τα θύματα. Ποτέ δεν θα έχουν την ευκαιρία να έχουν μια γεμάτη ζωή, όπως ζω εγώ και εσύ.
Πού είναι η τιμωρία για αυτό το τέρας που έχει διαπράξει τέτοιες φρικτές, αμαρτωλές πράξεις, και κρύβεται πίσω από το όνομα του Κυρίου! Δεν υπάρχει καμία αμαρτία μεγαλύτερη από αυτή! Λοιπόν, εδώ είναι το μήνυμά, η κραυγή και η καταγγελία μου προς την αδράνεια του Πατριαρχείου!
Το να συγκαλείς μια συνάντηση το μήνα(σ.σ εννοεί την Πατριαρχική Σύνοδο), αυτό δεν αποκαλείται δικαιοσύνη! Η «αργία»(σ.σ. που του επεβλήθη) μέχρι νεοτέρας δεν είναι δικαιοσύνη! Η ανησυχία και η συζήτηση για ασήμαντα γελοία θέματα διοικητικής φύσεως του τύπου «ποιος θα αναλάβει την εταιρία και ποιος θα κάνει κουμάντο και πόσα χρήματα θα πάρει» δεν είναι δικαιοσύνη!
Αυτός ο άρρωστος άνθρωπος πρέπει να πάει στην φυλακή!!!!
Πιστεύω στο Θεό, και πιστεύω ότι όλοι οι αμαρτωλοί πρέπει να συγχωρούνται, για τις αμαρτίες που έχουν υποπέσει. Αλλά η συγχώρεση δεν έρχεται χωρίς τιμωρία. Ο Παΐσιος θα τιμωρηθεί, είτε σε αυτή τη ζωή, είτε στην μετά θάνατο. Αλλά αν αυτός ο θλιβερός άνθρωπος δεν τιμωρηθεί για τις πράξεις του εδώ στη Γη, τότε για μένα, και την γενιά μου, για τα θύματα και όσους έχουν δώσει το αίμα τους, τον ιδρώτα και τα δάκρυα τους σε αυτή την(σ.σ ενορία Ιερό Ναό) Εκκλησία, θα σημαίνει ότι η Εκκλησία(σ.σ το Οικουμενικό Πατριαρχείο) δεν αποτελεί πλέον τον ασφαλή δρόμο για τον παράδεισο που οφείλει να είναι. Ούτε εκπροσωπεί τον Οίκο του Θεού, όπως λέτε, αλλά απλά –είστε, είναι- μια ακόμα επιχείρηση γεμάτη από ζητήματα διοικητικής φύσεως και σκάνδαλα που πρέπει να καλύπτονται. (σ.σ.Η ατιμωρησία του Παϊσίου) θα αποδείξει επίσης ότι δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε καμιά Εκκλησιαστική Αρχή (επίσκοπο, μητροπολίτη,κλπ), συμπεριλαμβανομένου και του Πατριάρχη! Από την πλευρά μου, ο μόνος λόγος που υπάρχει(σ.σ το Πατριαρχείο και η διοικούσα Εκκλησία, παπάδες μητροπολίτες επίσκοποι κτλ) είναι για να καλύπτει τα σκάνδαλα! Και αυτά συμβαίνουν μόνο αν είναι κάποιος αναμεμιγμένος σε αυτά!
Ποιος θα υπερασπιστεί την δικαιοσύνη; Ποιος θα υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα; Ποιος θα υπερασπιστεί το Θεό;
Είναι στο χέρι του Οικουμενικού Πατριαρχείου να κάνει το σωστό, και το μόνο που μπορώ να ελπίζω είναι ότι θα το κάνει.
Ειλικρινώς,
F.P.
*Μετάφραση – Απόδοση: GreekAmericanNewsAgency με συνδρομή της συγγραφέως της επιστολής.
Ακολουθεί το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο της επιστολής
January 28, 2011
His All Holiness Bartholomew, Archbichop of Constantinople, New Rome, and Ecumenical Patriarch
This letter is addressed to the Greek Orthodox Community worldwide and to our current Patriarch Bartholomew regarding the matters of Mr. ‘Paisios’ Loulourgas (I refuse to recognize or refer to him as any sort of spiritual man).
I would first like to make it clear that I am not involved in any of the St. Irene Chrysovalantou church politics, I am not a victim of Paisios nor am I speaking directly on behalf of any of his victims. I am a faithful believer in God who is outraged and distraught over these matters that have hit so close to home, because for all I know, I easily could have been one of his victims. I choose not to reveal my identity for the sake of my family’s and my own privacy. However, I am speaking up with the hopes of shedding some light on what is truly important within this situation, and in the hopes that the Patriarchate will take responsibility and punish this man for his actions.
I was baptized in St. Irene Chrysovalantou by Paisios himself. I literally grew up in this church. I attended Sunday school every Sunday, I went to Greek school there and was ever so proud to be a part of such a wonderful, holy place of God. At some point in my teenage years my instincts told me something wasn’t right, and it seemed to me that Paisios was quite the actor. I heard rumors about sexual acts involving Paisios, and funny business involving the church’s money. I would think to myself, this man is too dramatic, he is always crying, literally crying, that we don’t have money for our Easter celebrations, or our annual festival etc. That was when I realized that, unfortunately, even churches are just a business. As it turns out, it seems my instincts are quite good. I don’t go to church as much anymore since then, but I never cease to believe in God.
As a young adult in my twenties now, I am studying psychology and am familiar with the effects of being a victim of sexual abuse. I am disgusted by the fact that we had a sexual predator living within our community who we admired and looked up to for leadership. Paisio holds a very dangerous power within him; the power of manipulation.
He captivated our entire community with his intriguing speeches and sermons, and unfortunately, as we now come to find out he used and abused his power and status in the community for his own personal gains and sick fantasies. He fooled and betrayed our community, and he manipulated and molested young, innocent children. Paisio was cautious in choosing his victims; these were children, teenagers and even adults, who were helpless and powerless to his tricks of the mind. He knew very well who he could easily manipulate and control. And those who attempted to speak up were only shut down, and unfortunately continue to be shut down, by the disbelief and lack of support from their community and Patriarchate.
I am extremely embarrassed and enraged that our own Patriarch, has still not taken proper action against Paisio. We are all aware that when the Exarchy was sent to Astoria to investigate these matters, many of Paisios’ victims came forth with allegations of sexual abuse against him. In other words we are all aware, that you have been aware of these matters for quite a while now. I understand that politics are involved in everything, and I understand that nothing is handled so simply, but where does the line get drawn between right and wrong and who gets to draw it? My only answer to that is, God.
From my perspective, on the outside, the only action or interest I’ve seen the Patriarch take is of the political kind, of which is unimportant in comparison to the fact that Paisio is a sexual predator in his nature whether we want to believe it or not! I don’t care about the politics! I don’t care about covering up the “scandal!” None of that is what truly matters because in the end Paisio will continue to be the sexual predator that he is!
I ask you now; what if it was you he violated, or worse yet, what if it was your daughter or son he took it upon himself to rape on the third floor of a monastery?! How does that make you feel?! Would you want to announce to the whole world that you fell victim to the sick, sexual fantasies of the bishop of your church, and felt powerless to do anything about it and so just let it happen? Where is the compassion for those poor people who carry the shame of Paisios’ actions upon them and within them every hour of every day!
Imagine yourself in the shoes of his victims. Imagine this monster, this ominous shadow that follows you everywhere! Imagine never fitting socially, and being unable to love or connect with another human being on any level! Imagine not being able to trust a single person around you! This is what his victims live with! They will never get to experience a full life the way you and I go on living.
Where is the punishment for this monster who has committed such horrendous, sinful acts, and all the while hiding in the name of the Lord!!! There is no sin greater than that! Well, here is my message to the inaction of the Patriarchate;
Holding a meeting once a month to “figure things out”, is not justice! Suspension until further notice is not justice! Worrying, and arguing over petty ridiculous politics such as who will take over the corporation, and who gets how much money is not justice!
This sick man should be in jail!!!!
I believe in God, and I believe that all sinners are to be forgiven, for they have fallen. But to forgive does not go without punishment. Paisios will be punished whether in this life or in the afterlife. But if this pitiful man is not punished for his actions here on Earth, then to myself and others of my generation, to the victims, and to all of the people who put their blood, sweat and tears into this church, it would only further prove that church is not the safe haven it should be. Not the house of God as you say, but just another business full of politics and scandals that must be covered up. It will further prove that no authority of the church is to be trusted, and that includes the Patriarch because from my perspective, the only reason there would be any need to cover up a scandal is if you are involved in it!
Who will take a stand for justice, who will take a stand for human rights, who will take a stand for God? It is in the power of the Patriarchate to do the right thing, and I can only hope that that is what you will do.
Από τον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο Πριν συνεχίσω επιτρέψτε μου να επαναλάβω...
20 January 2011
Γραφτείτε στο Newsletter μας
Ενημερωθείτε στο email σας για όλες τις νέες μας αναρτήσεις
Η εγγραφή σας ολοκληρώθηκε με επιτυχία
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχιΠολιτική Απορρήτου
Share On Facebook
Share On Facebook
Tweet It
