Αλέξανδρος Βάμβας: Μια Μεγάλη Πνευματική και “ηγετική” Μορφή του 20ου αιώνος.

Το λάβαρο της Επανάστασης των Σπετσιωτών. Δεσπόζει επιβλητικό στην Οικεία του Σπετσιώτη Αλέξανδρου Βάμβα (1926- 1991)

Του Αλέξανδρου Στεφανόπουλου*

Η Ελλάς  ως έθνος με ισχυρή,  κραταιά  και μακραίωνη ιστορία, και πολιτισμό μεγαλύτερο των 4500 ετών και αυτοκρατορίες που άντεξαν στους αιώνες αλλά   και  έθεσαν τα θεμέλια πάνω στα ίχνη των οποίων οικοδομήθηκαν όλες οι επόμενες, είχε και έχει να δώσει πολλά παρά τα δεινά και όσα επερχόμενα στα αλήθεια δύσκολα χρόνια του 21^ου αιώνα. Έδωσε και προσέφερε όχι μόνον διδάσκαλους, φιλοσόφους μαθηματικούς, επιστήμονες,  γλύπτες αλλά και μια ιδιότυπη Θεολογία, προτύπωση και ζωντανή Εικόνα της μετέπειτα  Ορθόδοξης Θεολογίας  για τον Ένα και Μοναδικό Θεό επί της οποίας οικοδόμησαν οι Πατέρες της Εκκλησίας αλλά και Πρόσωπα, κληρικοί και λαϊκοί,  ζωντανές Εικόνες του Θεού που μας δίδαξαν. Όχι μόνον Αγίους και Οσίους. Μάρτυρες ή εθνομάρτυρες αλλά και πρόσωπα απλά που μέσα από τον καθημερινό λιτό και σεμνό  πολλές φορές φτωχό  βίο τους, ήρθαν και συμπλήρωσαν τον αστήρευτο και ατέλειωτο μεγάλο  κατάλογο  στο νέο Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας.

Ένα έθνος που δεν έδωσε μόνο  «πνοή ζώσα» στην ανθρωπότητα  με ζωντανές διαχρονικές  αξίες που άντεξαν και ίσως ακόμα αντέξουν στην λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης  αξίες όπως : η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία. Η Ελευθερία. Η (εθνική) Ανεξαρτησία. Η Δικαιοσύνη και το κράτος Δικαίου. Η Ορθοδοξία.   Αλλά  και μεγάλα  οράματα που πότισαν  τον δυτικό πολιτισμό  και διαπέρασαν σε βάθος ετών  ολόκληρη την Ευρώπη.   

  Η Ελλάς  ως χώρα μαρτύρων και ηρώων προσέφερε σε όλο τον κόσμο και όχι μόνο στην Ευρώπη. Ως θεμέλιος λίθος του δυτικού αλλά και του Ορθόδοξου Ελληνικού Ανατολικού πολιτισμού δώρησε σε λαούς και έθνη πέρα από αρχές, αξίες και οράματα, Πρόσωπα, πολλά από τα οποία η ιστορία ακόμα τα αγνοεί αναμένοντας την σκαπάνη του ιστορικού και  του ερευνητή να τα ανακαλύψει για να τα παραδώσει στις επόμενες γενεές.

Πρόσωπα που δίδαξαν με το ήθος αλλά και την ίδια τους της ζωή. Πρόσωπα, πέρα και πάνω από αυτά που γνωρίζουμε ολοι μας, με   διεθνή  και παγκόσμια ακτινοβολία. Πρόσωπα   αναγνωρισμένα,  με διαχρονική αξία,  όχι μόνον όπως οι προπάτορες μας στους οποίους ορθώς αναφερθηκε συμβολικά και οφειλετικά  ο Μπάρακ Ομπάμα,  εκπρόσωπος της τελευταίας μεγάλης  υπερδύναμης του 20^ου αιώνος , ως οφειλετικό χρέος στην χώρα μας και μάλιστα από έναν δεύτερης γενιάς μετανάστη. Αλλά και άλλα 1000αδες  πρόσωπα, «λιγότερο γνωστά»  όπως ο Γρηγόριος Παλαμάς και 10αδες ακόμα που έζησαν εκείνη την περίοδο, ο Κοσμάς Αιτωλός που στάθηκε δαυλός αναμένος στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ο Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος( ή Παπουλάκος) που όρθωσε ανάστημα στη Βαυβαροκρατία,  ο Θ. Καϊρης, και 100αδες άλλοι  μεταγενέστεροι διδάσκαλοι όπως ο Αλέξανδρος Τσιριντάνης, ο Π. Τρεμπέλας, και Θ. Κολιτσάρας, ο Μητροπολίτης Αυγουστίνος (Καντιώτης)    και 100αδες άλλοι νεότεροι μέχρι τον Γέροντα Παϊσιο και 10αδες άλλους πατέρες που έζησαν στα νεότερα χρονια του 20^ου αιώνα. Ακόμα και η μεταπολεμική  Ελλάδα έδωσε ένα  πλήθος προσώπων που γαλούχησαν και εκ-παίδευσαν ομάδες και μικρές κοινότητες, νοηματοδοτώντας  Κοινωνίες Προσώπων και όχι μάζες. Πρόσωπα  που  «έδεσαν» με την ζωή τις  διδαχές τα οράματα και τα πύρινα και φλογερά κυρήγματα τους τον κοινωνικό ιστό άρρηκτα δεμμένο. Δεμένο με Ορθοδοξία και Ελλάδα.  Συν υφασμένο πολλές φορές  συνάμα με τα οράματα τις αξίες και τα νάματα της Ορθοδοξίας και με αίμα. Αγώνες και θυσία. Κοινωνίες ζυμωμένες λες  έτοιμες για τα δύσκολα που  έρχονταν…

 Ένα έθνος, όπου η αναφορά στην λέξη εμπεριέχει και συμπεριλαμβάνει και τους ανα τον κόσμο  Έλληνες, εντός και εκτός συνόρων γεμάτο προσφορά στην Δύση και την Ευρώπη που σήμερα «μοιάζει» σαν να το εκδικείται για όσα προσέφερε διαχρονικά στην Δύση και τν Ευρώπη γενικότερα.  Μάλιστα   κάθε φορά που, το Ελληνικό Έθνος σύσσωμο,  δοκιμάζονταν σκληρά και επώδυνα το σκλαβωμένο γένος, και μάλιστα  όσο πιο σκληρά και αδίστακτα με αιμοσταγείς θυσιαστικούς αγώνες και προσφορά ζωής και αίματος, και  όχι απλά βίωνε   δύσκολες περιόδους αλλά και εξίσου  σκοτεινές στιγμές,   τόσο    πιο λαμπρές και φωτεινές προσωπικότητες αναδείκνυε και   προσέφερε στην πατρίδα.

Μεγάλοι ‘Ελληνες Πατριώτες,  και μάρτυρες,   αρκετοί δε  εξ αυτών προσέφεραν περιουσίες και ζωή  χωρίς να λάβουν ποτέ και τιποτα από το νεοσύστατο  βαυβαροκρατούμενο κράτος. Τουναντίον αρκετοί εξ αυτών κυνηγήθηκαν. Φυλακίστηκαν. Εξορίστηκαν. Δολοφονήθηκαν εν τέλει.   Από τον Ρήγα Φεραίο ως τον Ιωάννη Καποδίστηρια και τον Μακρυγιάννη, τους Κολωκοτροναίους, Κανάρηδες, Υδραίους και Σπετσιώτες αγωνιστές   αλλά και  τους μεταγενέστερους, Πατέρες και  Διδάσκαλους  του γένους μας. Όλοι στην ίδια κοινή μοίρα.  Σε μια τέτοια μεγάλη Προσωπικότητα θα αναφερθούμε, συμβολικά οφειλετικά  για την οποία ίσως θα μπορούσαν να μιλήσουν άνθρωποι όπως ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος ή ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος,  ο καθηγητής Φιλοσοφίας Χρήστος  Γιανναρας, πνευματικό τέκνο του οποίου υπήρξε ο περί ο Λόγος και η αναφορά,  και φυσικά 100αδες άλλες προσωπικότητες του πνεύματος της τέχνης και των γραμμάτων του Λόγου και του άμβωνος που τον γνώρισαν, τον  έζησαν συνεργάστηκαν μαζί του. Πολλοί δε εξ αυτών δέχτηκαν τις συμβουλές και τις κατευθύνσεις ή και τις  πατρικές πνευματικές συμβουλές του.

Αλέξανδρος Βάμβας του Ανδρέα και της Αγγελικής 1926- 1991

Ο Λόγος για τον Σπετσιώτη μεγάλο και φωτεινό  Διδάσκαλο του γένους, στην μεταπολεμική και μετεμφυλιακή Ελλάδα αείδημο  Αλέξανδρο Βάμβα. Έναν αληθινό Διδάσκαλο. Παιδαγωγό και Θεολόγο (φύση και Θέση). Φάρο φωταυγή με καθάριο Λόγο πνευματικό. Λόγο Ορθοδοξίας και Ορθοπραξίας. Λόγο και ύμνο στην Ελλάδα ολόκληρη η ύπαρξη του.  Έναν άνθρωπο που προσέφερε “μυστικά” με αέναη και  διαρκή προσφορά   στην εργαζόμενη, σπουδάζουσα και φοιτητιώσα νεολαία της περιόδου 1950 -1990. Έναν μεγάλο οραματιστή, μαχητή και πολέμιο της ανηθικότητας  και της υποκρισίας. Βαθιά, ως το μεδούλι,  «αντιδραστικό» σε κάθε τι που δοκίμαζε τις βάσεις και τα θεμέλια του Ελληνικού και Ορθόδοξου  Ανατολικού πολιτισμού.

Μια προσωπικότητα αληθινά Ελεύθερη και αποδεσμευμένη από (προσωπικά) πάθη και κάθε είδους εξαρτήσεις. Πολιτικές ή άλλες. Μακριά από κόμματα αλλά γεμάτο φρέσκιες  ιδέες και ρομαντισμό. Πραγματιστή αλλά και οραματιστή. Με ικανότητα να «βλέπει» πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή του. Διορατικό αλλά και βαθιά ανθρώπινο.

 Έναν άνθρωπο που πέρα και πάνω από όλα δίδαξε εκτός από ήθος κυρίως  με την ταπεινή και σεμνή,  διακριτική παρουσία του, σχεδόν «αόρατη και μυστική» και μακριά από την δημοσιότητα,  ζωή του. Δίδαξε  μέχρι το τέλος και την τελευταία ανάσα του πριν παραδώσει το πνεύμα του στις αρχές Ιουλίου του 1991.  Ελέημωνα σε κάθε στιγμή της ζωής του. Μιας ζωής γεμάτη προσφορά  προς  όλους ανεξαιρέτως. Χωρίς διακρίσεις και συγκρίσεις.  Μια ζωή προσφορά  προς όλους και για όλους αλλά κυρίως προσφοράς προς τους νέους. Κάθε νέο. Κάθε νέα. Ανιδιοτελώς. Έδινε-κυριολεκτικά και ουσιαστικά-  από το περίσευμα και το υστέρημα του.  Έναν Άνθρωπο που βιώνε καθημερινά και σε κάθε στιγμή της ζωής του, κάθε λεπτό κάθε δευτερόλεπτο,  το Άνω Θρώσκω. Ζούσε διαρκώς  με το «Πάντων ένεκεν ο Θεός».

Ας τον γνωρίσουμε, ως ελάχιστο φόρο τιμής,  στο τεράστιο ανεκτίμητης αξίας πνευματικό,  ιεραποστολικό και διδακτικό έργο που άφησε πίσω  του με μια μικρή συμβολική και μόνον αναφορά –καθώς θα χρειάζονταν τόμοι για να παρουσιάσουν αναλύσουν και «αποδομήσουν» την συνολική προσφορά του στο σύγχρονο μετ-επαναστατικό Έλληνικό   Έθνος και την Ορθοδοξία –  βλέποντας σε αδρές γραμμές,  την,  αν και πολυκύμαντη και πολυτάραχη,  εν τούτοις,  ήσυχη και ήρεμη  διαδρομή της  ζωής του. Σε αδρές γραμμές.

Ο Αλέξανδρος Βάμβας, μια εμβληματική  δεσπόζουσα μορφή της νεότερης μεταπολεμικής και μετεμφυλιακής Ελλάδας  γεννήθηκε το 1926 στις Σπέτσες. Νησί ηρώων και (νεό)μαρτύρων.  Γαλουχήθηκε και μεγάλωσε  με τις ιστορίες  των ναυτικών προγόνων και παπούδων του  μπουρλοτιέριδων στην επανάσταση του 1821 και νωρίτερα, μέχρι τα λεγόμενα Ορλωφικά  που  φαινεται να είχαν δράσει αρκετοί από τους προγόνους του. Ιστορίες ,  που του διηγούταν κυρίως  η γιάγια του Αγγελική στην οποία είχε μεγάλη αδυναμία όπως και στην μητέρα του επίσης Αγγελική.

Η Μητέρα του  μια ισχυρή  προσωπικότητα, παρ ότι «αγράμματη» αλλά βαθιά πνευματικά καλλιεργημένη και συνάμα  σκληρή αλλά γεμάτη Πίστη  καθημερινή Γυναίκα που είχε στο νου της όμως από την μια  να περιποιείται το βιός τα χωράφια, τα κτήματα,  τα ζώα και κάθε τι άλλο που συμπλήρωνε την μεγάλη οικογένεια και από την άλλη να διαπαιδαωγεί τον μικρό  Αλέξανδρο. Ο Αλ. Βάμβας αν και μοναχογιός εν τούτοις δεν φαίνεται να το ένιωσε αυτό καθώς περιβάλλονταν  από μια μεγάλη και αρκετά  δεμένη οικογένεια. Μια  οικογένεια με πίστη σε αρχές ήθη και παραδόσεις  που φυσικά   δεν έλειπαν και οι θείοι του ναυτικοί,  Σωτήρης, Ανάργυρος και Παναγιώτης με  των οποίων τις  ιστορίες επίσης μεγάλωσε.

Η μητέρα του αν και απλή καθημερινή γυναίκα υπήρξε ταυτόχρονα στοργική μητέρα που τον ανάθρεψε με χριστιανικές  αρχές ιδανικά και οράματα αλλά κυρίως αγάπη για την πατρίδα και το Ελληνικό έθνος για το οποίο πρόγονοι του είχαν θυσιάσει την ζωή και το βιός τους.

Με τον πατέρα του Ανδρέα η σχέση του ήταν  πιο τρυφερή καθώς οι υποχρεώσεις τον ανάγκαζαν να λείπει για μεγάλα διαστήματα από το σπίτι.   Κατάγονταν από οικογένεια ναυτικών που προσέφεραν στον αγώνα για την απελευθέρωση της νησιωτικής Ελλάδας. Από πολύ μικρός ξεχώρισε για τις ικανότητες του και την ισχυρή προσωπικότητα την οποία χρωστούσε στην μητέρα του η οποία επέδρασε καταλυτικά πάνω του ενώ δεν είναι τυχαίο ότι σε ηλικία 17 με 18 ετών οργανώνει μια μικρή  ομάδα αντίστασης που αποτελούνταν από μαθητές, όντας  μαθητής και ο ίδιος ακόμα  καθώς ήδη οι γερμανοί είχαν εισέλθει στα ενδότερα της Ελλάδος κάνοντας την εμφάνιση τους και στο νησί αν και περιορισμένη.   Οι εγκύκλιες σπουδές του ολοκληρώνονται ζώντας  στον Πειραιά και την Αθήνα. Οι γονείς του θέλαν να τον δουν κι εκείνο να συνεχίζει την ναυτική παράδοση της οικογένειας αλλά η φλόγα του για αγώνα και προσφορά τον οδηγεί στην Θεολογική Σχολή Αθηνών.  Φοιτητής ακόμα εντάσσεται αρχικά ως δόκιμο και εν συνεχεία ως πλήρες  μέλος στην αδελφότητα θεολόγων Η ΖΩΗ ενώ με το τέλος της θητείας του στο ναυτικό  «οχυρώνεται» στον Πειραιά και κάνει «ορμητήριο» την Αγία Σοφία στο Πειραιά όπως και άλλους ιερούς ναους όπου δίδασκε ως κατηχητής και εν συνεχεία ως καθηγητής στις τεχνικές  σχολές του Αποστόλου Παύλου.

Δίδαξε επίσης ως καθηγητής Φιλόλογος παρ΄ότι θεολόγος , αρχικά στην Κολιγιαλένειο και Αναργύρειο  Σχολή  των Σπετσών, ένα εσωτερικό αυστηρό κολέγιο για παιδιά  της Ελίτ της Ελλάδος όμως οι αντιδράσεις που προκάλεσε στο κατεστημένο της εποχής γρήγορα τον φέρνουν αντιμέτωπο με το κατεστημένο της εποχής  και φεύγει για τον Πειραιά όπου επίσης διδάσκει , σε γυμνάσια και λύκεια ως καθηγητης Μ.Εκπαίδευσης ενώ για σειρά ετων παρέδιδε μαθήματα στις σχολές τις αστυνομίας αλλα και σε στρατιωτικές σχολές.  Την δεκαετία του 1970 ιδρυσε στον Πειραιά το Οικοτροφείο  και τον ομόνυμο σύλλογο «Πειραϊκός Φάρος» αν και ως παιδαγωγος είχε θητεία σε ανάλογα οικοτροφεία στα Γιάννενα και αλλού. Το Οικοτροφείο όμως στον Πειραιά ήταν ένα όνειρο ζωής να στεγάζει εργατόπαιδα και μελλοντικούς ναυτικούς καθώς πίστευε πολύ στην ναυτοσύνη της  Ελλάδος. Το προσωπικό του    όνειρο για την δημιουργία και  ίδρυση του Οικοτροφείου ξεκινά δειλά –δειλά  από την οδό Αιτωλικού, μέσα στην βιομηχανική ζώνη και το Λιμάνι  του Πειραιά εν συνεχεία μεταφέρει το Οικοτροφείο  στην Οδό Γούναρη 26 στο επιβλητικό μέγαρο Γαβριήλ στην  κεντρική αγορά του Πειραιά  και τέλος το ίδιο οικοτροφείο μετασταγάστηκε  στις αρχές της  10ετιας του 1990  στην οδό Νοταρά και Ευαγγελιστρίας πάλι στον αγαπημένο του Πειραιά.  Είχε ειρηνικό τέλος αλλά δοκιμάστηκε πολύ σκληρά από το ζάχαρο και την επάρατη ασθένεια(μεταστατικό καρκίνο) η οποία εν τέλει τον κατανίκησε και έφυγε για την γειτονιά των Αγγέλων στις 9 Ιουλίου 1991 πλαισιωμένος από φίλους και στενούς συνεργάτες δοξάζοντας ως την τευλευταία στιγμή το Θεό για την «μικρή δοκιμασία»  που τον είχε υποβάλλει στην μάχη του με τον επιθετικό καρκίνο.

Ως την τελευταία του στιγμή δίδασκε και κήρυτε κυρώς το Ευαγγέλιο και τους Πατερες της Εκκλησίας  ακόμα και όταν οι δυνάμεις του τον είχαν προδόσει. Υπολογίζεται πως από τα χέρια του μόνο από τα οικοτροφεία που διεύθυνε πέρασαν χιλιάδες σπουδαστές και φοιτητές αλλά και μαθητές στα σχολεία που δίδασκε. Δραστηριοποιήθηκε σε αρκετές νεανικές οργανώσεις όπως η εργατική χριστιανική νεολαία η ΧΑΝ και η ΧΕΝ καθώς και σε συλλόγους χριστιανικούς και πολιτιστικούς στους οποίους ποτέ δεν αρνούταν την προσφορά και  προσωπική συνδρομή του με κάθε τρόπο. Ήταν εκείνος που πρώτος διείδε τον κίνδυνο από τις επεκτατικές βλέψεις των Σκοπίων όταν ακόμα ήταν ενσωματομένο το κρατίδιο των Σκοπίων  στην Γιουγκοσλαβία του Τίτο για αυτό και παρά τις αντιδράσεις στενών συνεργατών του στην αδελφότητα Θολόγων ΖΩΗ εκείνος οργάνωσε από την 10ετια κιόλας του 1980 τις πρώτες εξορμήσεις με ομάδες φοιτητών κυρίως τα Χριστούγεννα  σε ακριτικές περιοχές όπως ο Άγιος Αχείλιος, στις Πρέσπες,  που σήμερα όψιμα κάποιοι ανακάλυψαν και 10αδες άλλα ακριτικά σημεία της Βορείου  Ελλάδος (στον Έβρο, στην  Θράκη και αλλού)  όπου απειλούταν και σήμερα ακόμα περισσότερο από επεκτατικές και αλυτρωτικές βλέψεις των γειτόνων.

ΣΤΟ ΔΗΜΑΔΕΙΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ ΣΤΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Αγαπούσε την νεολαία πολύ για  αυτό και ίδρυσε μικρές ομάδες σπουδαστών και φοιτητών ως  πνευματικά εργαστήρια σκέψης διανόησης και προβληματισμού σχεδόν σε ολη την Ελλάδα τα οποία συχνά ονόμαζε «μικρή ζύμη». Πίστευε στην δύναμη της μικράς ζύμης και των μικρών ομάδων ως ζωντανά κύτταρα  που αναζωογονούν και οξυγωνόνουν πνευματικά την Ελληνική και Ορθόδοξη Κοινωνία.  Ομάδες και εγαστήρια πολλά από τα οποία ακόμα υπάρχουν ως πνευματικές εστιες σε πολλές περιοχές της χώρας. Από την θεσσαλονίκη και τα Γιάννενα ως κάθε άλλη γωνία που βρέθηκε είτε ως διδάσκαλος είτε ως ιεροκύρηκας του Ευαγγελίου. Δεινός Ρήτωρ που καθήλωνε τα πλήθη ενώπιον του με μια  του λέξη ή καμία. Κάποια φορά ανέβηκε στον άμβωνα να κυρήξει σε μια εκκλησία και αφού κοίταξε στα μάτια όλο το εκκλησιάσμα χωρίς να πει λέξη, είπε ΑΜΗΝ και κατέβηκε από τον νάρθηκα όπου είχε ανέβει για να αναλύσει το ευαγγέλιο.  Σχυνά προειδοποιούσε για την από Ορθοδοξοποίηση και τον αφελληνισμό της χώρας κρούωντας το κώδωνα του κινδύνου προς κάθε πλευρά και σε όλα τα ποικιλόνυμα ακροατήρια του.  Υπήρξε βαθιά δημοκράτης αλλά και συνάμα  σφοδρός  πολέμιος κάθε πολιτικού και ιδεολογικού ολοκληρωτισμού. Από εκείνους που μυστικά και σχεδόν αόρτα στήριξαν το κίνημα του Λεχ βαλέσσα στην Πολωνία με χίλλιους δυο τρόπους ευρηματικούς. Προσφέροντας πολλές φορές  «άσυλο» σε διωγμένους του καθεστώτος Γιαρουζέλσκι σε κάποιο δωμα στα οικοτροφεία που διεύθυνε επί σειρά ετών.

Ακόμα δεν έχει καταστεί δυνατόν να ερευνηθει,  αξιολογηθεί και μελετηθεί στο σύνολο του το συγγραφικό και πνευματικό του έργο καθώς η σεμνότητα και η ταπεινοφροσύνη του, παρόλο που συχνά του είχε προταθεί για την έκδοση βιβλίων με τα πονήματα του εν τούτοις όλοι προσέκρουαν στην σθεναρή αντίδραση του καθώς ήταν φύση ,  θέση αλλά και ουσία εμπράκτως  στην ίδια του την καθημερινή ζωή ταπεινός.  Απλός. Λιτός. Σεμνός.  Ολιγαρκής άνθρωπος.  Από το σφουγγάρισμα στην έδρα του διδάσκαλου και τανάπλιν. Επί χρόνια. Χωρίς αναπαμό.    Υπήρξε φάρος φωταυγής για 100αδες ή και 1000αδς νέους πνευματικός καθοδηγήτης. Διδάσκαλος. Πνευματικός «εξομολόγος» που άκουγε για ώρες τον συνομιλιτή του. Πολλές φορές μπορούσε να σε διδάξει ακόμα και με την κραυγαλαία  «εκωφαντική» σημειολογική και συμβολική  σιωπή του… Διδάσκαλος και καθοδηγητής πολλών και ισχυρών προσωπικοτήτων που έρχονταν να τον δουν. Να τον συμβουλευτούν. Να τον ακούσουν. Να τον αφουγκρστούν.  Κινούταν αθόρυβα μέσα στην κοινωνία αν και πομποδεις ως χαρακτήρα. Ευθυτενής. Με λόγο χωρίς περιστροφές. Που δεν μασούσε τα λόγια του όποιον και είχε ενώπιο του. Και αλήθεια βρέθηκε ενώπιος ενωπίω με αρκετές και ισχυρες προσωπικότητες πολλές φορές. Συγκρουσιακός αλλά και ταυτόχρονα γνώριζε να συνθέτει μέσα από τις αντιθέσεις. Να γεννά το νέο αλλά και να αναγεννά το παλιό.

 Με το θάνατο του δώρισε το σύνολο της περιουσίας του, αν και ουδέποτε ασχολήθηκε με αυτή,  ενώ  μέρος της περιουσίας  δόθηκε   στην Ιερά Μονή των Αγίων Πάντων Σεπτσών ενώ το μεγάλο οίκημα-ξενώνας   που ολοκληρώθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει την δυνατότητα φιλοξενείας περισσότερων των 200 ατόμων αν και επίσης ανήκει νομικά στην Ιερά  Μονή, τον διευθύνει επιτροπή με την αυστηρή του προσωπική επιθυμία του θανόντος  να δίδεται για φιλοξενία φοιτητών και σπουδαστών τα καλοκαίρια. Στους ίδιους χώρους έχουν φιλοξενηθεί από τότε που ήδη ζούσε συνέδρια και σεμινάρια σε φοιτητές και φοιτήριτρες. Η ίδια κατοικία στις Σπέτσες  συχνά χρησιμοποιείται και ως τόπος ξεκούρασης και διακριτικό ησυχαστήριο  γνωστών ιεραρχών ενίοτε και πατριαρχών συνήθως όμως τελευταία παραχωρείται για ολιγοήμερες διακοπές σε  μη ευκατάστατες  οικογένειες  που αδυνατούν να προσφέρουν στα παιδιά τους  κάτι περισσότερο.  Γεννήθηκε ευκατάστατος ως γόνος ημιαστικής οικογένειας και πέθανε πάμπτωχος σε ηλικία 63 ετών  έχοντας δώσει όλα του τα υπάρχοντα. Μέχρι στιγμής έχει γραφεί ένα μικρό πόνημα από τον Θεολόγο φίλο προσωπικό  και στενό συνεγάτη του Αθανάσιο Κοτταδάκη το οποίο παρουσιάζει μια μικρή συνοπτική και περιεκτική μονογραφία για τον Διδάσκαλο Αλέξανδρο Βάμβα, ωστόσο εδώ και χρόνια προετοιμάζεται και μια ακόμα έκδοση-έρευνας και μελέτης  με σημειώσεις και  του ιδίου του Κυρ Αλέξανδρου (Βάμβα) αλλά πολλά στοιχεία άγνωστα στοιχεία για την ζωή και την πολύχρονη δράση του.  Το βιβλίο θα περιλαμβάνει και οπτικοακουστικό υλικό που συλλέγεται με μεγάλη προσοχή παράλληλα με την δημιουργία ενός αφιερωματικού  βιογραφικού ντοκιμαντέρ.

*Τον Αλέξανδρο Βάμβα γνώριζα προσωπικά.  Έζησα  πάρα πολλά κοντά του   και βίωσα  ακόμα περισσότερα επί  πολλά έτη {1979-1991} δίπλα του  και στην σκιά του… μέχρι το τέλος της ζωής του. Του οφείλω τα πάντα! Σίγουρα με ένα άρθρο -αφιέρωμα δεν μπορεί να κλείσει αυτή η οφειλετική αναφορά για την προσφορά και το έργο του. 

ΝΤΟΚιΜΑΝΤΕΡ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΥΣΧΙΔΗ  ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ, ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ του Αλέξανδρου Βάμβα

Αθανάσιος Κοτταδάκης, θεολόγος

Με την ζωή, την δραση και το  συνολικό έργο αλλά κυρίως με την εμβληματική μορφή  του Αλέξανδρου Βάμβα ασχολείται ντοκιμαντέρ Αμερικάνικης εταιρίας  παραγωγής στην οποία ανήκει και το γνωστό ομόνυμο ειδησεογραφικό Portal   www.GreekAmericanNewsAgency.com Η εταιρία  που ειδικεύεται σε ανάλογα ερευνητικά και ιστορικά  θεματικά  αλλά και  προγράμματα αφιερωμένα  κυρίως  σε προσωπικότητες  που προσέφεραν στον νεότερο ελληνικό ιστορικό πολιτιστικό, διαπολιτισμικό  και παγκόσμιο Ορθόδοξο γίγνεσθε, έχει ξεκινήσει τα γυρίσματα από το 2014 και αναμένεται να έχει ολοκληρώσει τα γυρίσματα μέχρι το τέλος του 2020.  Το ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει σχεδόν  άγνωστες πτυχές από την δράση,  το διδακτικό, ευρευνητικό, παιδαγωγικό αλλά  και ιεραποστολικό  έργο του αείμνηστου  Αλέξανδρου Βάμβα ενώ για πρωτη φορά  φέρνει στην δημοσιότητα και έγγραφα από προσωπική  αλληλογραφία του με παράγντες της τότε κρατούσας εξουσίας στην Αθήνα  όπως  και άλλο υλικό που συνέθετε το πλήθος των συνολικών δραστηριοτήτων του, άγνωστων λεπτομεριών  ακόμα και στους οικείους(συγγενείς)  και στενούς συνεργάτες του. Περιηγείται την ζωή του

Ιωάννης Μαρκότσης, καθ. Μ.Ε. της Θεολογίας

και  τους βαθύτερους  προβληματισμούς του για την πορεία της Διοικούσας Ορθόδοξης Ελλαδικής Εκκλησίας, μέσα από προσωπικά αρχεία του εκλιπόντος  αλλά παράλληλα  ψηλαφεί και τις σχέσεις του Αλέξανδρου Βάμβα  με πρόσωπα της πολιτικής και εκκλησιαστικής  εξουσίας  όπως π.χ  η πολυσυζητημένη και αρκούντος παρεξηγημένη προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου  Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου Α’ ( κατά κόσμον  Κοτσώνη) με τον οποίο διατηρούσε στενότατη σχέση.  Στο ντοκιμαντέρ  το προτραίτο του μεγάλου αυτού ανδρός  μεταξύ άλλων  γνωστών προσωπικοτήτων, ακαδημαϊκών ανθρώπων της τέχνης και των γραμμάτων «φιλοτεχνούν» με προσωπικές και βιωματικές εμπειρίες  και απλοί  άνθρωποι  που τον γνώρισαν αρκετά καλά ή  ακόμα και στενοί καθημερινοί  συνεργάτες του μεταξύ των οποίων ο  Αρχιμανδρίτης π. Ηλίας Μαστρογιανόπουλος,

Αρχιμανδρίτης π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος

ο Ιερομόναχος π. Ιούστος,  ο Μητροπολίτης Σταγών & Μετεώρων Σεραφείμ  οι καθηγητές, Μ.Ε.   Ιωάννης Μαρκότσης και Αθανάσιος Κοταδάκης, συμπατριώτες του από τις Σπέτσες και μαθητές και σπουδαστές από όπου υπηρέτησε είτε ως καθηγητής είτε ως διευθυντής των Οικοτροφίων στα Ιωάννινα και στον Πειραιά. Η έρευνα για το ντοκιμαντέρ αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί προσεχώς με γυρίσματα σε περιοχές όπου έδρασε όπως οι Σπέτσες, ο Πειραιάς τα Ιωάννινα αλλά και μέρη που επισκέφθηκε ως δάσκαλος ή ως ιεροκήρυξ ώστε  να παρασιαστεί σε ειδική εκδήλωση  στην Ελλάδα στα 30 χρόνια από την εκδημία του(2021).

Την Κυριακή 27 Νοεμβρίου(2016) στο Πειραιά στην αίθουσα του Πειραϊκού Φάρου (Πραξιτέλους 123) οργανώνεται ειδική  εκδήλωση μνήμης για την συμπλήρωση  25 ετών από την εις Κύριον εκδημία του. Στην εκδήλωση έχει προγραμματιστεί να παρουσιάσουν εισηγήσεις γνωστοί και κορυφαίοι ανώτατοι και ανώτεροι κληρικοί (Ιεράρχες) επίσης  άνδρες και γυναίκες που συνεργάστηκαν μαζί του.

ΓΙΑ ΤΑ 25 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣ ΚΥΡΙΟ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ