Αρχιμανδρίτης Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος Μια εξέχουσα  σπουδαία Οσιακή μορφή της ανά τον κόσμο Ορθοδοξίας.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ – ΚΑΤΑΘΕΣΗ

Ο αναγνώστης, (μας)  ίσως παραξενευτεί, όχι αδίκως, μάλλον εύλογα,  βλέποντας ένα τέτοιο θέμα, για έναν κληρικό,  σε μια  σελίδα αμειγώς  πολιτικής και γεωπολιτικής κατεύθυνσης.  Όμως καμία φορά, όλοι εμείς που καταπιανόμαστε με τον δημόσιο Λόγο, με αναλύσεις, αλλά και προσωπικές εντάσεις, φαινομενικά ιδιωτικού χαρακτήρα, αλλά που όμως αγγίζουν το σύνολο της Κοινωνίας μας, ίσως θα πρέπει να κάνουμε ένα μικρό διάλειμα. Ένα μικρό διάλειμα, μακριά από τα εκκοσμικευμένα καθημερινά ζητήματα, της καθημερινότητας μας. Μακριά ακόμα και από αυτά τα θέματα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καθορίζουν το άμεσο και ορατό μέλλον της ζωής μας. Και εννοώ την καλώς ενοούμενη πολιτική. Τις αναλύσεις επί παντός ζητήματος. Τις αναζητήσεις μας. Τα προσωπικά και ιδεολογικά  πιστεύω  μας. Ένα μικρό διάλειμα από όλα εκείνα που διχάζουν ή και φαινομενικά μας ενώνουν. Αν μας ενώνει κάτι… έχω αρχίσει πια να παρουσιάζω σοβαρά  συμπτώματα απογόητευσης. Και εδώ είναι ακριβώς που έρχεται ο Θεός και μας μιλάει. Μας σκουντάει. Μας ξυπνά. Μας στέλνει το δικό του μεγάλο ή μικρό «μήνυμα». Μας αφυπνίζει…Μας ταρακουνάει.

Με γεγονότα που μοιάζουν πολύ φυσιολογικά όπως η απώλεια ενός αγαπημένου προσφιλού μας Πρόσωπου, που για τον κάθε έναν από τους πολύ κοντινούς του, είναι και μια εντελώς διαφορετική προσλαμβάνουσα και εντελώς διαφορετικά λειτουργεί για τον κάθε Ένας μας ένα τέτοιο συγκλονιστικό γεγονός όπως η απώλεια ενός προσφιλούς προσώπου. Πόσο μάλλον αν ήταν και άμεσα πολύ κοντινό. Όχι κατ ανάγκη εξ αίματος αλλά κοντινό…  Και τότε έρχεται η Παρουσία Του -Θεού- και μας θυμίζει πολλά. Και κυρίως μας δίδει την αιτία αλλά και την αφορμή για βαθύτερες σκέψεις. Αναζητήσεις.  Προβληματισμούς. Για προσωπική περισσυλογή. Για αυτοκριτική.  Είναι τότε που ακριβώς χρειαζόμαστε ένα μικρό, ανεπαίσθητο διάλειμα.    Ένα πνευματικό  «διάλειμα» προκειμένου να ξεφύγουμε από την σκληρή ιδιωτικότητα μας. Τις κακεντρέχιες. Τις μικρότητες. Την εγωπάθεια μας. Τα λάθη,  μικρά ή μεγάλα. Την εγωκεντρικότητα μας. Αυτή την αιτία για αυτό το διάλειμα μου την έδωσε το άγελμα της προς Κύριον Εκδημίας του Αρχιμανδρίτου Ηλία Μαστρογιανόπουλου. Μια μεγάλη και σπουδαία Οσιακής Φύσεως Μορφή. Άνθρωπος Σεμνός. Λιτός. Ταπεινός στα αλήθεια. Παράδειγμα ζωντανό για τους γύρω του. Φωτεινό παράδειγμα μέσα στην Στρατευμένη ,  Ζώσα και Δρώσα Εκκλησία του Χριστού.  Θα μπορούσα να καταθέσω αρκετά ως προσωπική μαρτυρία και κατάθεση. Όμως, τέτοιες στιγμές χρειάζςεται πρώτα η βαθιά  συνειδητοποίηση του γεγονότος, και εν συνεχεία, ο απολογισμός. Προσωπικά τον γνώριζα. Αρκετά καλά. Κάθε φορά που ερχόμουν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια τον επισκεπτόμουν, έστω για λίγα λεπτά. Τελευταία φορά που τον συνάντηση ήταν τότε που έκαμα μια συνέντευξη μαζί του αφιερωμένη σε ένα δικό του πνευματικό ανάστημα τον Θεολόγο και επίσης  μέλος της αδελφότητας Θεολόγων Η ΖΩΗ   αείμνηστο Αλέξανδρο Βάμβα. Ήταν ίσως η μοναδική φορά στην ζωή του που δέχθηκε να μιλήσει on camera για αυτό και πολύ σπάνιο το ντοκουμέντο αυτό που παραθέτω. Αν και μιλάει για ένα αγαπημένο του αδελφό,  εν τούτοις αν μείνει κάποιος και παρακολουθήσει το βίντεο αυτό, και το μελετήσει σε βάθος, όσο αυτό είναι δυνατόν σε ένα 27λεπτο απόσπασμα ήχου και εικόνας, θα νιώσει πολλά. Θα καταλάβει πολλά. Θα δει την σοφία αλλά και την απλότητα σε ένα Πρόσωπο.  Πρώτα από όλα θα αισθανθεί μεγάλο  ένα δέος μπροστά στην Οσιακή Σπουδαία  Μορφή του Ανδρός. Θα διαγνώσει την σεμνότητα. Την ταπεινότητα. Την  Αληθινή ταπεινότητα. Την πραότητα. Την γαλήνη.  Θα μπορούσα να καταθέσω πολλά,  και πάλι εν τούτοις  μικρά μόλις ψήγματα  αποφθέγματα  από τις ατέλειωτες ώρες συζητήσεων που είχα μαζί του όπως και 100αδες -αν όχι 1000αδες στο πέρασμα της ζωής του- όμως δεν είναι της ώρας. Προς το παρόν αξίζει να δείτε αυτό το μοναδικό  ντοκουμέντο και ας αποτελεί αυτό το βίντεο ένα πρώτο μικρό οφειλόμενο αφιέρωμα σε ένα αληθινά Μεγάλο.

Και στο κλείσιμο ήθελα  να σας δώσω την δυνατότητα να διαβάσετε μερικές σκέψεις του από ένα -από τα 10αδες βιβλία του – στον πρόλογο του στο βιβλίο του η αγωνία του σύγχρου ανθρώπου. Ένα βιβλίο του που μου χάρισε όταν του είχα ανακοινώσει την απόφαση μου ότι δεν θα ακολουθήσω την οδό της  Θεολογίας αλλά την ενεργό ζώσα και δρώσα μαχητική δημοσιογραφία. Μου είχε πει έχετε ως οδηγό. Το κρατησα και με την σειρά μου θα το αφιερώσω στα δυο μου παιδιά.

Πρόκειται για ένα βιβλίο που περιλαμβάνει το απάνθισμα, της ανθρώπινης Σοφίας,   αν θέλετε κάποιων από τους 10αδες τόμους από τα αναγνώσματα της ζωής του,  έχοντας περιλάβει  σε αυτό το απόσταγμα αυτών των σκέψεων δυνατών και ισχυρών προσωπικοτήτων. Προσωπικότητες  που  μελέτησε εις βάθος ορισμένους δε επί 10αετιες, ξανά και ξανά,  και μέσα από πολλά και διαφορετικά  συγγράματα τους.      Κλείοντας θα καταθέσω μόνο τούτο: ένα 24ωρο πριν Φύγει για το μεγάλο Ταξίδι της Συνάντησης Του με τον Κύριο Του είχα περάσει από το βιβλιοπωλείο της ΖΩΗΣ στην οδό Καρύτση 14, και είχα ζητήσει πάλι το προσωπικό του νούμερο όπως κάμω κάθε φορά.  Δεν πρόλαβα να τον συναντήσω. Ίσως την επόμενη φορά…